Como un perru perdíu buscando'l rastru d'un calor vagamente alcordáu de díes más prestosos arrímome esta nueche
a ti fame, allampiu n'áscuares de la última esperanza, principiu d'un sueñu que xuega con un as de piques y otru de corazones na mano.
En montes arispios y en vais escuros,en riberes selvaxes y en cantu'l vientu, onde la lluz podrigaña de verdá sé bien la carta que tengo echar na timba enantes de que torne la suerte, enantes de que llegue la nueche y el perru se pierda pa siempre en monte.
Sem comentários:
Enviar um comentário