caminos frayaos pol orpín y pola sede
de nun querer llegar
nunca.
Hai viaxes de los que nunca se vuelve
y naide como'l que marcha
sabe que la tierra quema nos pies
y entaína borra les buelgues
del que pasa
cola so llingua de fueu.
Hai destinos que s'asemeyen al de les grulles y otros a los de los llimiagos,
cuando escomienza'l mal tiempu hailos que dexen el nial malditu volando,
otros arrástrense miedosos na so propia babaya dica'l focicu afamiáu d'un gochu
o suañen con formar familia mientres un turbión inesperáu
los emburria a morrer sapozaos nel fontan d'un cuneta.
Hai pasos que namás saben siguir los que muncho bailaron,
al otru llau de la nubla hai rastros que namás conocen
el llobu y los que muncho avezaron les encruciaes y les fondes de mala muerte.
Sem comentários:
Enviar um comentário