Esos fierros podres
que se reflexen
nel charcu
de los díes mustigos
(deos de naide,
de muertos,
uñes puerques,
dentera
de nada,
cadarmes escariaes),
fueron alcuando
sueños
pan
pesetes,
el corazón bravíu
d'un riscar
qu'arrestallaba
bruques del nublu
y trallazos d'esclarión
nes tenebres.
Hai ruines que resquemen
al tocales.
Toca estos fierros,
caricia'l so ferruñu
hasta que se t'arien les manes.
Caricia estes forgaxes ferruñoses,
son les manes de to padre.
Anguaño, el ferruñu tien la color de la vida delantre esi grisuciu que nos tocó sufrir.
ResponderEliminar